येस्टीत बसलो की लगेच झोप लागायची. बाळ होऊन पाळण्यात झोपायचो. आता डोळे खिडकीशी टक्क उघडे. येस्टीत काय चाललंय याकडे पूर्ण दुर्लक्ष. कंडक्टरने हटकल्यावर तेवढं तिकीट घ्यायचं.
डोक्यात भिरभिरणारे असंख्य विचार. ब्याकग्राउंडला खिडक्यांचा खडखडाट, इंजीनचा, गियरचा लयबद्ध आवाज. त्यात मिसळलेला लोकांच्या बोलण्याचा, भांडणांचा हेलकावे खाणारा आवाज.
ओळखीचीच चित्रपट्टी डोळ्यांसमोरून सरकतेय. फक्त या चित्रांमध्ये थोडेसे बदल झालेत. म्हणजे पूर्वी नांगरलेल्या रानांमध्ये आता भरगच्च हिरवं पीक आहे. काही दिवसांनी पुन्हा हा रंग बदललेला दिसेल. पिवळसर छटा दिसतील. पुन्हा काही दिवसांनी ही चित्रपट्टी काळसर दिसेल.
आपलं लक्ष खरंतर या दृश्यांवरही नाही.
आजिबात एकांत मिळालाय. कायकाय आठवत राहतं रँडमली. आपण त्या जुन्या, कालपरवाच्या आठवणी उगीच कशाकशाशी जोडतोय. त्यात तेव्हा करता न आलेल्या, विसरलेल्या गोष्टी एडिट करत राहतो. मुकपणे स्वतःशी बडबडत राहतो आपण. मध्येच एखादी चमकदार ओळ येते ओठांवर. कोट करावी अशी. अशा कितीतरी ओळी आपण सोडून दिलेल्या. जे सोडावं वाटतंय ते हात धुवून पाठीमागे लागलेलं(व्हाईसव्हर्सा)
खूप वेळाने लक्षात येतं की आपल्या शेजारी
एक सुंदर स्त्री बसलीय. आपण चोपून बसतो. तिच्या मांडीवरचं बाळ तर खूपच सुंदर आहे. ही आपलीच बायको आणि लेकरूही आपलंच. तिला माहीतंय म्हणूनच तिनं डिस्टर्ब केलं नाही. इतकं पुरेसंय आपल्यासाठी. मी तिच्या मांडीवर झोपलेल्या बाळाकडे पाहतोय. यस्टीत बसल्यावर पाळण्यात घातल्यासारखं वाटून झोपी गेलंय...
डोक्यात भिरभिरणारे असंख्य विचार. ब्याकग्राउंडला खिडक्यांचा खडखडाट, इंजीनचा, गियरचा लयबद्ध आवाज. त्यात मिसळलेला लोकांच्या बोलण्याचा, भांडणांचा हेलकावे खाणारा आवाज.
ओळखीचीच चित्रपट्टी डोळ्यांसमोरून सरकतेय. फक्त या चित्रांमध्ये थोडेसे बदल झालेत. म्हणजे पूर्वी नांगरलेल्या रानांमध्ये आता भरगच्च हिरवं पीक आहे. काही दिवसांनी पुन्हा हा रंग बदललेला दिसेल. पिवळसर छटा दिसतील. पुन्हा काही दिवसांनी ही चित्रपट्टी काळसर दिसेल.
आपलं लक्ष खरंतर या दृश्यांवरही नाही.
आजिबात एकांत मिळालाय. कायकाय आठवत राहतं रँडमली. आपण त्या जुन्या, कालपरवाच्या आठवणी उगीच कशाकशाशी जोडतोय. त्यात तेव्हा करता न आलेल्या, विसरलेल्या गोष्टी एडिट करत राहतो. मुकपणे स्वतःशी बडबडत राहतो आपण. मध्येच एखादी चमकदार ओळ येते ओठांवर. कोट करावी अशी. अशा कितीतरी ओळी आपण सोडून दिलेल्या. जे सोडावं वाटतंय ते हात धुवून पाठीमागे लागलेलं(व्हाईसव्हर्सा)
खूप वेळाने लक्षात येतं की आपल्या शेजारी
एक सुंदर स्त्री बसलीय. आपण चोपून बसतो. तिच्या मांडीवरचं बाळ तर खूपच सुंदर आहे. ही आपलीच बायको आणि लेकरूही आपलंच. तिला माहीतंय म्हणूनच तिनं डिस्टर्ब केलं नाही. इतकं पुरेसंय आपल्यासाठी. मी तिच्या मांडीवर झोपलेल्या बाळाकडे पाहतोय. यस्टीत बसल्यावर पाळण्यात घातल्यासारखं वाटून झोपी गेलंय...
( फोटो सौजन्य: इंटरनेट)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा