बापूनं तूर कापायचं गुत्तं तीन हाजाराला सुमामावशीला दिल्तं. रास झाली. कापायचे गुत्त्याचे पैशे, तीन गड्याचा सहाशे रूपय तूर बडवायचा रोजगार, मिशनीचे चारशे रूपय, माल घाटल्यावर देतो मन्ला समद्याला..
मुरूमच्या आडत्याकून उच्चलबी आणलता बापूनं. शंबर रुपय टमटमचं भाडं ठरवून मुरमाला निगाला. तूर घालून आडत, हमाली, मापाई, तोलाई कटून तेरा हजार नऊशे पंचेचाळीस रूपय पट्टी आली. उच्चल दोन हाजार आडत्यानं काटून घेटला. येत येत फवारायच्या आवशिवादाची उदारी साडेचार हाजार सारून आला. बायकूचे कानातले फुलं सोनाराकड गहान ठिवल्याले सोडीवनं हुईना, ही स्टँडवर बसल्या बसल्या ध्यानात आलं. सोनाराकड गेला. मुद्दल दोन हाजार आन पाच म्हैन्याचं याज तीनशे सारून फुलं ताब्यात घेटला. भूक लागलती कायतर नाश्टा करावं वाटलं पन बायकू, माय, बाप, पोरगं पोरी सम्दे डोळ्यापुडं हूबे राह्यले. मग एक डजन केळं घेटला. चाळीस रूपय डजन ही काय भाव झाला? आसं बडबडत स्टँडला आला.
...............
पोराला रव्याला तायपाईड झालाय. डाक्टरनं आडमीट करून घेटलंय. पैशे तर न्हायते. का करावं मनत आडत्याची याद आली. नीट आडत्याकड आला. रामाराम केला. 'बोला जाधव! काय आनलाव माल?'
बापूनं बारीक आवाजात लाजत सारं सांगिटलं. आडत्यानं पैशे दिलनी. इचाराच्या नादात बापूचे पाये बापूला कुटं न्हीवलालते ती तेलाबी कळना.
रातच्याला गावाकड आल्यावर सुमामावशीकड गेला. व्हय नगं करत सुमामावशीनं तीन रूपय शेकड्यानं पाच हाजार दिली. सुमामावशी तू देवासरकं गाट पडलीस बग मनत बापू उटला. बाहीर जावून बाहीनं डोळे पुसला. आंदारात मिसळला.....
मुरूमच्या आडत्याकून उच्चलबी आणलता बापूनं. शंबर रुपय टमटमचं भाडं ठरवून मुरमाला निगाला. तूर घालून आडत, हमाली, मापाई, तोलाई कटून तेरा हजार नऊशे पंचेचाळीस रूपय पट्टी आली. उच्चल दोन हाजार आडत्यानं काटून घेटला. येत येत फवारायच्या आवशिवादाची उदारी साडेचार हाजार सारून आला. बायकूचे कानातले फुलं सोनाराकड गहान ठिवल्याले सोडीवनं हुईना, ही स्टँडवर बसल्या बसल्या ध्यानात आलं. सोनाराकड गेला. मुद्दल दोन हाजार आन पाच म्हैन्याचं याज तीनशे सारून फुलं ताब्यात घेटला. भूक लागलती कायतर नाश्टा करावं वाटलं पन बायकू, माय, बाप, पोरगं पोरी सम्दे डोळ्यापुडं हूबे राह्यले. मग एक डजन केळं घेटला. चाळीस रूपय डजन ही काय भाव झाला? आसं बडबडत स्टँडला आला.
...............
पोराला रव्याला तायपाईड झालाय. डाक्टरनं आडमीट करून घेटलंय. पैशे तर न्हायते. का करावं मनत आडत्याची याद आली. नीट आडत्याकड आला. रामाराम केला. 'बोला जाधव! काय आनलाव माल?'
बापूनं बारीक आवाजात लाजत सारं सांगिटलं. आडत्यानं पैशे दिलनी. इचाराच्या नादात बापूचे पाये बापूला कुटं न्हीवलालते ती तेलाबी कळना.
रातच्याला गावाकड आल्यावर सुमामावशीकड गेला. व्हय नगं करत सुमामावशीनं तीन रूपय शेकड्यानं पाच हाजार दिली. सुमामावशी तू देवासरकं गाट पडलीस बग मनत बापू उटला. बाहीर जावून बाहीनं डोळे पुसला. आंदारात मिसळला.....
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा